سرمایه‌گذاری در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی از این رو بسیار حائز اهمیت است که باید از خام‌فروشی به سرعت عبور کنیم و بهره‌وری در این صنعت را برای ارز‌آوری و تأمین و تولید زیرساخت‌های جدید و ورود فناوری‌های نوین به کشور که صنایع را رشد می‌دهند، رقم بزنیم. درباره سرمایه‌گذاری در این بخش‌ها بسیار گفته شده است. کارشناسان سال‌ها بر این موضوع تأکید کرده‌اند و همچنان از این موضوع به عنوان برگ برنده اقتصاد ایران نام می‌برند که سرمایه‌گذاری، اعم از داخلی و خارجی در صنعت نفت و گاز مهم است و به رشد اقتصادی کمک می‌کند. از سوی دیگر، منابع نفت و گاز نیز باید مدیریت شوند؛ چرا که در حقیقت در ایران سوخت به صورت یارانه‌ای در اختیار مردم قرار می‌گیرد، در حالی که قیمت تمام شده انواع سوخت‌ها در ایران با قیمتی که به مصرف‌کننده عرضه می‌شود، بسیار اختلاف دارد، یا حداقل اینطور است که قیمت مصرفی در داخل با قیمتی که امکان صادرات و ارز‌آوری این محصولات برای کشور وجود دارد، بسیار متفاوت است. این در حالی است که در دنیا هیچ کشوری به انرژی یارانه نمی‌دهد، اما متأسفانه در کشور ما به واسطه این مسئله و تفاوت قیمت‌های داخلی و بین‌المللی آمار قاچاق انرژی سرسام‌آور است و اعداد و ارقام این بخش تأسف‌بار است.
وقتی دولت‌های گوناگون با یک شکل سیاست‌گذاری در حوزه عرضه و قیمت‌گذاری انرژی، یارانه‌ای را با این گستردگی در کل شبکه توزیع می‌کنند، قطعاً یارانه قابل توجهی داده می‌شود که این یارانه‌ها نیز نصیب همگان نمی‌شود، یعنی دارندگان خودروهای بیشتر یا خانه‌های بزرگ‌تر یا امکانات بیشتر از این یارانه منفعت بیشتری می‌برند؛ در حالی که ثروتمندان در تمام جوامع از بقیه مردم مالیات بیشتری می‌پردازند. بخشی از توسعه اقتصادی کشور به جلوگیری از قاچاق سوخت در کشور وابسته است. هر دولتی که در موضوع سدسازی، در برابر قاچاق بنزین و گازوئیل و... اقدامات درستی صورت دهد، با توجه به اینکه قیمت حامل‌های انرژی حتی در عراق، پاکستان، ترکیه، ارمنستان و... اختلاف بسیار فاحشی با قیمت سوخت در ایران دارد، قطعاً انگیزه قاچاق سوخت در قاچاقچیان از بین می‌رود. بنابراین، برای تأمین نیازهای کشور و جلوگیری از سوءاستفاده و برخورداری عده‌ای و به نفع عموم مردم جامعه باید به این سمت حرکت کرد.
عدم مانع‌تراشی در برابر قاچاق به بهترین و درست‌ترین شکل ممکن، یعنی قیمت‌گذاری واقعی سبب شده است سود بسیار سرشاری نصیب قاچاقچیان سوخت شود، ضمن اینکه در مدیریت تقاضای انرژی نیز دچار چالش‌های جدی هستیم؛ از این رو به نظر می‌رسد بهتر است تقاضای انرژی را مدیریت کنیم تا عرضه را؛ چون هر چقدر تولید کنیم، در شبکه مصرف می‌شود، ضمن اینکه ناترازی قابل توجهی داریم و ثابت شده است هر چه قدر عرضه داشته باشیم، باز مصرف برای آن هست، پس باید به سمت مدیریت تقاضا برویم.
